
De camera wordt alleen ingeschakeld bij dreigende situaties en calamiteiten, zoals vechtpartijen. De politie gebruikt de beelden ook om ouders te laten zien wat hun kinderen uitspoken.
Merken registreren hun interactie met consumenten, met leden en - inderdaad - met burgers. Zij bewaren de transactiegegevens, e-mails, steeds vaker ook de telefoongesprekken en nu dus ook de video interactie. Straks is dit niet alleen bij de politie, maar bij elk merk. Dat voelt misschien heel naar, maar dit noemen we straks handig. Zo kunnen we via de website precies nagaan wat erover ons is vastgelegd, en daarop reageren, of soms ook aanpassen. Wel eens iets gezien in een winkel, bekeken, en vervolgens weggelopen, vergeten en laten nog eens gedacht: ‘goh, waar heb ik dat ook alweer gezien?’. Een retail merk kan dan de beelden automatisch voor je interpreteren en precies aangeven wanneer je iets hebt bekeken, gepast of geprobeerd. Zo komt het merkgeheugen tot leven en ondersteunt het de dialoog. Dit is een stapje in die richting.